စာကၽက္ဘို႔ကိစၥမၽိဳး၊ မသိေသးတဲ့အေႂကာင္းကိုသိေအာင္ရွာေဖြဖတ္ဘို႔ကိစၥမၽိဳး၊ ေကၽးဇူးဆပ္ဘို႔ကိစၥမၽိဳး၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကိစၥမၽိဳးကိုသတိရတာနဲ႔ခၽက္ခၽင္းေဆာင္ရြက္ပါ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာေရြးမေနပါနဲ႔။ ႁမတ္စြာဘုရားေဟာႂကားတဲ့တရားေတာ္ေတြထဲမွာ ေကာင္းတဲ့အမႈႁပဳႂကသူတိုင္းဟာ အဲဒီခဏတိုင္းမွာ နကၡတ္ေကာင္းနဲ႔ဆံုေနတယ္၊ မဂၤလာေတြပြါးမၽားေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ေတြကို အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႃပိဳင္ႃပီး အႏိုင္ယူလိုက္ပါ။ ေနာင္အခါမွာ ကိုယ္ကမႃပိဳင္ရဘဲ တစ္ဖက္လူက ကိုယ့္ကိုအသာစီးေပးသြားပါလိမ့္မယ္။
ေလာကမွာ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့အရာတစ္ခုကို ရႏိုင္ဘို႔ မႏွစ္သက္တဲ့အရာမၽားစြာကို တြဲဖက္လက္ခံရတတ္ပါတယ္။
မိမိကိုယ္ကို သန္႔စင္ေသာ၊ ႁမင့္မားေသာ၊ တန္ဘိုးရွိေသာသူႁဖစ္ခၽင္ရင္ ရလာမယ့္ရလဒ္ကို အရင္မေတြးပါနဲ႔။ မိမိရဲ့စြမ္းအားကို ႁမင့္မားသထက္ႁမင့္မားေအာင္ ဘယ္လိုအားထုတ္မလဲ။ မိမိလုပ္ခၽင္တဲ့အလုပ္ကို အမၽားက နားလည္လက္ခံလာေအာင္ ဘယ္လိုႄကံေဆာင္မလဲ ဆိုတာကိုသာအရင္စၪ္းစားေစခၽင္ပါတယ္။
(အထက္ပါစာစုမၽားမွာ ေဒါက္တာမတင္ဝင္း၏ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခၽက္မၽားပင္ႁဖစ္ပါသည္။)
လူငယ္ဘဝက ယူေဆာင္လာခဲ့သည္မၽားအနက္ အိပ္မက္သည္အေရးႄကီးဆံုးႁဖစ္သည္။ အိပ္မက္မၽားႏွင့္လူသည္ ဆင္းရဲႁခင္းကိုမသိ။ အဘယ္ေႂကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုလူသည္ သူအိပ္မက္သေလာက္ ခၽမ္းသာေနေသာေႂကာင့္ႁဖစ္သည္။ ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္နဲ႔ၪီး။ လူငယ္ဘဝသည္ အိပ္မက္မၽားရွိလွ်င္ ဝန္တိုစရာကင္းေသာ ဘဝကာလပင္ႁဖစ္ေပသည္။
သမိုင္းကို အိပ္မက္မက္သူမၽားပိုင္သည္။ အိပ္မက္မၽားသည္ ကမBာကိုေႁပာင္းလဲရန္အတြက္ အင္အားႁဖစ္သည္။ ယေန႔ကမBာ့သမိုင္းကို ပံုေဖၚေနေသာသူမၽားမွာ သူတို႔ငယ္စၪ္က ႄကီးကၽယ္ႁမင့္ႁမတ္ေသာအိပ္မက္မၽားရွိခဲ့ႂကသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ေႁပာရဲသည္။
ယေန႔လူငယ္မၽားမွာ အနာဂါတ္အိပ္မက္မၽားမရွိႂကေတာ့။ လူတစ္ၪီးခၽင္းအတြက္ ဒါ႔ထက္ပိုလို႔ စိတ္မေကာင္းစရာမရွိေတာ့ေပ။ ႏိုင္ငံအတြက္ဆိုလွ်င္ကား ပိုလို႔စိတ္မေကာင္းစရာပါေပ။ တဖန္အိပ္မက္မွားေနေသာ လူသည္လည္း အိပ္မက္မရွိေသာလူကဲ့သို႔ပင္ အႏၲရာယ္ႄကီး၏။ ပစၥဳပၸါန္ကာလ တစ္ကိုယ္ရည္သက္သာဖို႔ထက္ မပိုေသာ အိပ္မက္မၽားႏွင့္လူမွာ အိပ္မက္မရွိေသာလူေလာက္ပင္ သနားစရာေကာင္း၏။
ဤကမBာတြင္ အရာကိစၥအားလံုးဆက္ႏြယ္ပါက္သက္ေနေသာလူမၽားက အလုပ္ကို ဗိုက္ႁဖည့္ရံုမွ် ရိုးရိုးေလးေတြးႂကသည္မွာ စိတ္ညစ္ဖြယ္ပင္ႁဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္၏။
အလုပ္သည္ အလြန္တန္ဘိုးရွိေသာ အရာႁဖစ္၍ ေငြေႂကးရႈေဒါင့္သက္သက္မွ်ႏွင့္ တန္ဘိုးမႁဖတ္သင့္။ ပညာရွာမွီးႁခင္းသည္လည္း ဤအတိုင္းပင္ႁဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခင္ဗၽားကိုရူးေနႃပီ ဟုေႁပာသည့္တိုင္ ခင္ဗၽားေလ့လာသင့္သည္။ လံုးဝၪႆံုစိတ္ဝင္စားေနေသာ ေကၽာင္းသားတစ္ေယာက္၏ မၽက္လံုး တဖၽတ္ဖၽတ္လဲ့ေနသည္ကို ခင္ဗၽား သတိႁပဳမိဖူးပါသလား။
(ေဒဝူးၪကၠဌ ကင္ဝူခြၽန္း၏ ႏလနမပ ွအမနနအ ငၽ ၼေလနိ တငအ့ ြသိူ စာအုပ္ဘာသာႁပန္မွ)
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ေတြကို အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႃပိဳင္ႃပီး အႏိုင္ယူလိုက္ပါ။ ေနာင္အခါမွာ ကိုယ္ကမႃပိဳင္ရဘဲ တစ္ဖက္လူက ကိုယ့္ကိုအသာစီးေပးသြားပါလိမ့္မယ္။
ေလာကမွာ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့အရာတစ္ခုကို ရႏိုင္ဘို႔ မႏွစ္သက္တဲ့အရာမၽားစြာကို တြဲဖက္လက္ခံရတတ္ပါတယ္။
မိမိကိုယ္ကို သန္႔စင္ေသာ၊ ႁမင့္မားေသာ၊ တန္ဘိုးရွိေသာသူႁဖစ္ခၽင္ရင္ ရလာမယ့္ရလဒ္ကို အရင္မေတြးပါနဲ႔။ မိမိရဲ့စြမ္းအားကို ႁမင့္မားသထက္ႁမင့္မားေအာင္ ဘယ္လိုအားထုတ္မလဲ။ မိမိလုပ္ခၽင္တဲ့အလုပ္ကို အမၽားက နားလည္လက္ခံလာေအာင္ ဘယ္လိုႄကံေဆာင္မလဲ ဆိုတာကိုသာအရင္စၪ္းစားေစခၽင္ပါတယ္။
(အထက္ပါစာစုမၽားမွာ ေဒါက္တာမတင္ဝင္း၏ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခၽက္မၽားပင္ႁဖစ္ပါသည္။)
လူငယ္ဘဝက ယူေဆာင္လာခဲ့သည္မၽားအနက္ အိပ္မက္သည္အေရးႄကီးဆံုးႁဖစ္သည္။ အိပ္မက္မၽားႏွင့္လူသည္ ဆင္းရဲႁခင္းကိုမသိ။ အဘယ္ေႂကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုလူသည္ သူအိပ္မက္သေလာက္ ခၽမ္းသာေနေသာေႂကာင့္ႁဖစ္သည္။ ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္နဲ႔ၪီး။ လူငယ္ဘဝသည္ အိပ္မက္မၽားရွိလွ်င္ ဝန္တိုစရာကင္းေသာ ဘဝကာလပင္ႁဖစ္ေပသည္။
သမိုင္းကို အိပ္မက္မက္သူမၽားပိုင္သည္။ အိပ္မက္မၽားသည္ ကမBာကိုေႁပာင္းလဲရန္အတြက္ အင္အားႁဖစ္သည္။ ယေန႔ကမBာ့သမိုင္းကို ပံုေဖၚေနေသာသူမၽားမွာ သူတို႔ငယ္စၪ္က ႄကီးကၽယ္ႁမင့္ႁမတ္ေသာအိပ္မက္မၽားရွိခဲ့ႂကသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ေႁပာရဲသည္။
ယေန႔လူငယ္မၽားမွာ အနာဂါတ္အိပ္မက္မၽားမရွိႂကေတာ့။ လူတစ္ၪီးခၽင္းအတြက္ ဒါ႔ထက္ပိုလို႔ စိတ္မေကာင္းစရာမရွိေတာ့ေပ။ ႏိုင္ငံအတြက္ဆိုလွ်င္ကား ပိုလို႔စိတ္မေကာင္းစရာပါေပ။ တဖန္အိပ္မက္မွားေနေသာ လူသည္လည္း အိပ္မက္မရွိေသာလူကဲ့သို႔ပင္ အႏၲရာယ္ႄကီး၏။ ပစၥဳပၸါန္ကာလ တစ္ကိုယ္ရည္သက္သာဖို႔ထက္ မပိုေသာ အိပ္မက္မၽားႏွင့္လူမွာ အိပ္မက္မရွိေသာလူေလာက္ပင္ သနားစရာေကာင္း၏။
ဤကမBာတြင္ အရာကိစၥအားလံုးဆက္ႏြယ္ပါက္သက္ေနေသာလူမၽားက အလုပ္ကို ဗိုက္ႁဖည့္ရံုမွ် ရိုးရိုးေလးေတြးႂကသည္မွာ စိတ္ညစ္ဖြယ္ပင္ႁဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္၏။
အလုပ္သည္ အလြန္တန္ဘိုးရွိေသာ အရာႁဖစ္၍ ေငြေႂကးရႈေဒါင့္သက္သက္မွ်ႏွင့္ တန္ဘိုးမႁဖတ္သင့္။ ပညာရွာမွီးႁခင္းသည္လည္း ဤအတိုင္းပင္ႁဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခင္ဗၽားကိုရူးေနႃပီ ဟုေႁပာသည့္တိုင္ ခင္ဗၽားေလ့လာသင့္သည္။ လံုးဝၪႆံုစိတ္ဝင္စားေနေသာ ေကၽာင္းသားတစ္ေယာက္၏ မၽက္လံုး တဖၽတ္ဖၽတ္လဲ့ေနသည္ကို ခင္ဗၽား သတိႁပဳမိဖူးပါသလား။
(ေဒဝူးၪကၠဌ ကင္ဝူခြၽန္း၏ ႏလနမပ ွအမနနအ ငၽ ၼေလနိ တငအ့ ြသိူ စာအုပ္ဘာသာႁပန္မွ)
