တရက္နိခါ ခဲဝါတေကာင္ေရ ရီတြင္းထဲသို႔လိမ့္ကၽလားခႃပီးေက ႁပန္တက္လို႔မေရာက္ႏိုင္ႁဖစ္နိန္ပါေရလွတ္။ ရီေသာက္ငတ္နိန္ေရ ဆိတ္တေကာင္ေရ ယင္းရီတြင္းသို႔ပင္ ရီေသာက္ဖို႔ပါလတ္ေတလွတ္။ ရီတြင္းထဲမွာ ေရာက္နိန္ေရ ခဲဝါကိုႁမင္ေရခါ “ေယာ္ အကိုခဲဝါ ရီတြင္းထဲမွာ ဇာလုပ္နိန္ေလခၽင့္” လို႔ မိန္းလိုက္ေတလွတ္။
ေယခါ ခဲဝါက ‘ငါ ဒုကၡေရာက္နိန္စြာကို အသာေခၽဖံုုးထားမွႁဖစ္ဖို႔’ လို႔ႄကံစည္မိပနာ “အူး အကိုဆိတ္၊ ေဒေလာက္ထိ အီးႁမ၊ ႂကည္လင္ႃပီးေက အရသာဟိေရ ရီကို ကြၽန္ေတာ့တသက္တာမွာ တခါလည္း မေသာက္ဖူးသိ၊ ေလာက မွာအေကာင္းဆံုးရီေရ ရီတြင္းေအာက္ႃခီမွာရာေရာက္နိန္စြာမလား၊ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္း အားလံုးကိုေသာက္ပလိုက္ဖို႔လုပ္နိန္စြာေဒ၊ ေအဂု အကိုဆိတ္ေရာက္လာေက အကိုဆိတ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ တစိေခၽ ခၽန္ထားလိုက္ေမ ေဒမွာေဒ’ လို႔ ဆိုပနာ ေႁပာလိုက္ပါေရလွတ္။
ကေကာင္းရီေသာက္ငတ္နိန္ေရ ဆိတ္လည္း ‘ေကာင္း၏၊ ဆိုး၏၊ သင့္ေတာ္၏၊ မသင့္ေတာ္၏’ တခုလည္းေတြးမနိန္ပဲ တခါတည္း ရီတြင္းထဲသို႔ခုန္ခၽပလိုက္ပါေရလွတ္။ ရီတြင္းထဲသို႔ ဆိတ္ေရာက္ေကေရာက္ခၽင္း ခဲဝါစြာေရ ဆိတ္အထက္က တက္တက္ပနာ ခုန္ပလိုက္ေတခါ ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္လားပါေရလွတ္။
ေယခါမွရာ ဆိတ္လည္း အေႁခအေနမွန္ကိုရိပ္မိပနာ ငိုမအား ရယ္မအားနန္႔ ‘အကိုခဲဝါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ကယ္ပါအံု႔’ ဆိုႃပီးေက ေႁပာပါေရလွတ္။ ေယခါ ခဲဝါက “အဲ အကိုဆိတ္၊ အကို႔မွာ ဟိေရ မုတ္ဆိတ္အရွည္ႄကီးသန္တိပိုင္ရာ ၪီးေႏွာက္လည္း အႄကီးသန္ဟိခ ဖို႔ဆိုေက၊ ေအာက္သို႔ မဆင္းခင္၊ အထက္သို႔ဇာပိုင္ ႁပန္တက္ဖို႔လည္း ဆိုစြာကို အယင္စိုၪ္းစားဖို႔ေယႏွမ္း။ ေကာင္းဗၽာယ္၊ ေဒတခါေတာ့ေက ငါ ကယ္လိုက္ေမ၊ ေနာက္တခါဆိုေက ခုန္မခၽခင္ စၪ္းစားႏွမ္း” လို႔ဆိုပနာ ဆိတ္ကို ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ကယ္လိုက္ပါေရလွတ္။ ဆံုးႁဖတ္ခၽက္တခုကို မခၽခင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရို႔တိေရ ႁဖစ္ႏိုင္ေႁခ၊ မႁဖစ္ႏိုင္ေႁခ၊ ဝင္လမ္း၊ ထြက္လမ္း အားလံုးကို အႏုလံု၊ ပတိလံု စၪ္းစားဖို႔လိုေႂကာင္း ေဒပံုႁပင္က ရရိုးေခၽ သတိပီးစြာပါ။
ေယခါ ခဲဝါက ‘ငါ ဒုကၡေရာက္နိန္စြာကို အသာေခၽဖံုုးထားမွႁဖစ္ဖို႔’ လို႔ႄကံစည္မိပနာ “အူး အကိုဆိတ္၊ ေဒေလာက္ထိ အီးႁမ၊ ႂကည္လင္ႃပီးေက အရသာဟိေရ ရီကို ကြၽန္ေတာ့တသက္တာမွာ တခါလည္း မေသာက္ဖူးသိ၊ ေလာက မွာအေကာင္းဆံုးရီေရ ရီတြင္းေအာက္ႃခီမွာရာေရာက္နိန္စြာမလား၊ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္း အားလံုးကိုေသာက္ပလိုက္ဖို႔လုပ္နိန္စြာေဒ၊ ေအဂု အကိုဆိတ္ေရာက္လာေက အကိုဆိတ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ တစိေခၽ ခၽန္ထားလိုက္ေမ ေဒမွာေဒ’ လို႔ ဆိုပနာ ေႁပာလိုက္ပါေရလွတ္။
ကေကာင္းရီေသာက္ငတ္နိန္ေရ ဆိတ္လည္း ‘ေကာင္း၏၊ ဆိုး၏၊ သင့္ေတာ္၏၊ မသင့္ေတာ္၏’ တခုလည္းေတြးမနိန္ပဲ တခါတည္း ရီတြင္းထဲသို႔ခုန္ခၽပလိုက္ပါေရလွတ္။ ရီတြင္းထဲသို႔ ဆိတ္ေရာက္ေကေရာက္ခၽင္း ခဲဝါစြာေရ ဆိတ္အထက္က တက္တက္ပနာ ခုန္ပလိုက္ေတခါ ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္လားပါေရလွတ္။
ေယခါမွရာ ဆိတ္လည္း အေႁခအေနမွန္ကိုရိပ္မိပနာ ငိုမအား ရယ္မအားနန္႔ ‘အကိုခဲဝါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ကယ္ပါအံု႔’ ဆိုႃပီးေက ေႁပာပါေရလွတ္။ ေယခါ ခဲဝါက “အဲ အကိုဆိတ္၊ အကို႔မွာ ဟိေရ မုတ္ဆိတ္အရွည္ႄကီးသန္တိပိုင္ရာ ၪီးေႏွာက္လည္း အႄကီးသန္ဟိခ ဖို႔ဆိုေက၊ ေအာက္သို႔ မဆင္းခင္၊ အထက္သို႔ဇာပိုင္ ႁပန္တက္ဖို႔လည္း ဆိုစြာကို အယင္စိုၪ္းစားဖို႔ေယႏွမ္း။ ေကာင္းဗၽာယ္၊ ေဒတခါေတာ့ေက ငါ ကယ္လိုက္ေမ၊ ေနာက္တခါဆိုေက ခုန္မခၽခင္ စၪ္းစားႏွမ္း” လို႔ဆိုပနာ ဆိတ္ကို ရီတြင္းအႁပင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ကယ္လိုက္ပါေရလွတ္။ ဆံုးႁဖတ္ခၽက္တခုကို မခၽခင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရို႔တိေရ ႁဖစ္ႏိုင္ေႁခ၊ မႁဖစ္ႏိုင္ေႁခ၊ ဝင္လမ္း၊ ထြက္လမ္း အားလံုးကို အႏုလံု၊ ပတိလံု စၪ္းစားဖို႔လိုေႂကာင္း ေဒပံုႁပင္က ရရိုးေခၽ သတိပီးစြာပါ။
No comments:
Post a Comment