တခါက လူတေယာက္နန္႔ႁခေသၤ႔တေကာင္ခရီးအတူလားကတ္ေတလွတ္။ ခရီးလားနိန္ကတ္ယက္ပင္း ‘လူနန္႔ႁခေသၤ႔ အသူက ပိုလို႔ ေတာ္ေရ၊ သန္မာေရလဲ’ ဆိုစြာကိုရာ ႁငင္းကတ္ေတဗၽာယ္လွတ္။ လူက လည္း လူတိဇာေလာက္ထိ သန္မာကတ္ေတ၊ ဇာေလာက္ထိေတာ္ကတ္ေတဆိုစြာတိကို ေႁပာႃပီးေက ႁခေသၤ႔က လည္း ႁခေသၤ႔တိ ဇာေလာက္ထိေတာ္ေႂကာင္း၊ သန္မာေႂကာင္းတိကို အခၽီအခၽ ႁငင္းပနာ လားနိန္ကတ္တုန္းမွာ လမ္းနန္႔မပါးမဝီးတေနရာမွာ ေကၽာက္ရုပ္တရုပ္ကိုတြိပါေရလွတ္။ ေကၽာက္ရုပ္က ဇာပိုင္ေကၽာက္ရုပ္လဲဆိုေက ‘လူတေယာက္က ႁခေသၤ႔တေကာင္ကို ႏွင္တံနန္႔ သတ္ဗၽာယ္ ေလ႔ကၽင့္ပီးနိန္ေရပံု’ ကို ထုထားစြာပါလွတ္။
ေယခါ လူက ‘ေယမလားေယ အကိုႁခေသၤ႔၊ အကိုႁမင္ယာမလားေယ၊ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ လူတိက အကိုရို႔ႁခေသၤ႔တိကို ဇာပိုင္ဖမ္းေရ၊ ေလ့ကၽင့္ပီးေရဆိုစြာကို ယင္းေကၽာက္ရုပ္ကႁပနိန္စြာယာေယ၊ ေယဇူးနန္႔ကြၽန္ေတာ္ေႁပာစြာ၊ လူေရႁခသၤ႔တိထက္ အမၽားႄကီးပိုလို႔ေတာ္လည္းေတာ္ေရ၊ သန္လည္းသန္မာေရ လို႔’ ဆိုႃပီးေကေႁပာပါေရလွတ္။ ေယခါ ႁခေသၤ႔က ဇာပိုင္ႁပန္ေႁပာေရထင္ေရလဲ။ ‘ေအး အကိုလူသား၊ ေဒေကၽာက္ရုပ္ေရ လူကထုထားေရေကၽာက္ရုပ္ႁဖစ္လို႔ ယင္းပိုင္မၽိဳးပံုေဖၚထုထားစြာ၊ အူး ငါရို႔ႁခေသၤ႔တိရာ ယင္းပိုင္ေကၽာက္ရုပ္ထုဖို႔တတ္ႂကည့္ဗလင္တခၽက္၊ အကိုရို႔လူတိကို ငါရို႔ႃခီဖဝါးေအာက္မွာ ထားပနာေဂၽးယာ ထုထားဖို႔ေယ’ လို႔ႁပန္ေႁပာပါေရလွတ္။ ကြၽန္ေတာ္ရို႔တိ စကားေႁပာကတ္၊ ႁငင္းကတ္ခုန္ကတ္ေတခါ အမွန္တရားထက္ ေႁပာေရလူ ဇာပိုင္အဆံုးသတ္ခၽင္ေရလဲ ဆိုစြာအေပၚမွာ မူတည္ပနာ စကားဝိုင္းႃပီးလားကတ္စြာမၽားေရ လို႔ဆိုပါေရ။
ေယခါ လူက ‘ေယမလားေယ အကိုႁခေသၤ႔၊ အကိုႁမင္ယာမလားေယ၊ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ လူတိက အကိုရို႔ႁခေသၤ႔တိကို ဇာပိုင္ဖမ္းေရ၊ ေလ့ကၽင့္ပီးေရဆိုစြာကို ယင္းေကၽာက္ရုပ္ကႁပနိန္စြာယာေယ၊ ေယဇူးနန္႔ကြၽန္ေတာ္ေႁပာစြာ၊ လူေရႁခသၤ႔တိထက္ အမၽားႄကီးပိုလို႔ေတာ္လည္းေတာ္ေရ၊ သန္လည္းသန္မာေရ လို႔’ ဆိုႃပီးေကေႁပာပါေရလွတ္။ ေယခါ ႁခေသၤ႔က ဇာပိုင္ႁပန္ေႁပာေရထင္ေရလဲ။ ‘ေအး အကိုလူသား၊ ေဒေကၽာက္ရုပ္ေရ လူကထုထားေရေကၽာက္ရုပ္ႁဖစ္လို႔ ယင္းပိုင္မၽိဳးပံုေဖၚထုထားစြာ၊ အူး ငါရို႔ႁခေသၤ႔တိရာ ယင္းပိုင္ေကၽာက္ရုပ္ထုဖို႔တတ္ႂကည့္ဗလင္တခၽက္၊ အကိုရို႔လူတိကို ငါရို႔ႃခီဖဝါးေအာက္မွာ ထားပနာေဂၽးယာ ထုထားဖို႔ေယ’ လို႔ႁပန္ေႁပာပါေရလွတ္။ ကြၽန္ေတာ္ရို႔တိ စကားေႁပာကတ္၊ ႁငင္းကတ္ခုန္ကတ္ေတခါ အမွန္တရားထက္ ေႁပာေရလူ ဇာပိုင္အဆံုးသတ္ခၽင္ေရလဲ ဆိုစြာအေပၚမွာ မူတည္ပနာ စကားဝိုင္းႃပီးလားကတ္စြာမၽားေရ လို႔ဆိုပါေရ။
No comments:
Post a Comment