ဂါရီသမားနန္႔ ကူနတ္ ကယ္နတ္

တရက္နိခါ ဂါရီသမားတေယာက္ေရ ဂါရီေမာင္းပါလတ္ယက္ပင္း ရႊံ႔တိဟိေရနိန္ရာတခုသို႔အေရာက္မွာ ဂါရီေရ ႏြံထဲသို႔တပိုင္းေလာက္ ႁမဳပ္ဝင္လားပါေရလွတ္။ ဂါရီသမားလည္း စိတ္ပၽက္လက္ပၽက္နန္႔ ဂါရီေအာက္သို႔ ဆင္းဗၽာယ္ ကူနတ္ကယ္နတ္တိကို တမ္းတ လိုက္ပါေရလွတ္။
ေယႃပီးေက ဂါရီ ေဘးနားေခၽက ထိုင္ ထိုင္ပနာ “အို ကူနတ္ကယ္နတ္အေပါင္းရို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဂါရီ ကို တခၽက္ေခၽေလာက္ လာလို႔ ဆြဲတင္ပီးကတ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္မၽိဳး ေတာင္းဆိုပါယင့္” လို႔ အသံအကၽယ္ႄကီး ေအာ္ပလိုက္ ပါေရလွတ္။
ကူနတ္ကယ္နတ္ နတ္မင္းႄကီးလည္း ယင္း အသံကိုႂကားလို႔ အေႁခအေနကိုတခၽက္ သံုးသပ္ ႂကည့္လိုက္ ေတခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တခုေခၽလည္း မႄကိဳးစားသိပဲနန္႔ သူမၽားပါးက အကူအညီကိုရာ ကုန္းေအာ္ပနာေတာင္းနိန္ေရ ဂါရီသမားကိုတြိရေရခါ “အေဝး ဂါရီသမား၊ မင္းပက္ခုန္းကို ဂါရီေအာက္မွာအယင္သြင္း သြင္းပနာ တေခါက္ေခၽ တြန္းတင္ပနာ ႄကိဳးစားႂကည့္အံု႔၊ ေယႃပီးလို႔ မရ ခါမွ ငါ့ကိုေခၚ” လို႔ႁပန္ေႁပာလိုက္ပါေရလွတ္။ ‘ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဇကုန္ႄကိဳးစားႂကည့္လို႔ တခုပိုင္လည္း မရႏိုင္ခါမွ သူမၽားပါးက အကူအညီကို ရ ယူဖို႔ ႄကိဳးစားသင့္ပါေႂကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ရို႔အယင္ ရုန္းဖို႔လိုေႂကာင္း’ ေဒပံုႁပင္က ေႁပာႁပစြာပါ။

လူသားအမွန္စိတ္ဓါတ္

ေဒနိမိုးထဖက္ ကြၽန္ေတာ္နန္႔ ကြၽန္ေတာ့သားႄကီး အဥၨၩန စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အတူတူဖတ္ႁဖစ္ကတ္ပါေရ။ စာအုပ္က တိုက္တန္းႏိုက္ သေဖၤာကို ယင္းသေဖၤာႁမုပ္လားေရေနရာမွာ ႁပန္လို႔ရွာဖြီမႈ၊ တြိဟိမႈနန္႔ ယင္းခၽင့္တိနန္႔ပါက္သက္လို႔ တႁခားအႁမင္ေခၽတိကို ရြီးထားေရစာအုပ္ေခၽတအုပ္ပါ။

စာအုပ္ကိုဖတ္အႃပီးမွာ အဥၨၩန ကို ကြၽန္ေတာ္မိန္းခြန္းေခၽတခုမိန္းႂကည့္ပါေရ။ “သေဖၤာႁမုပ္ေတအခၽိန္မွာ မင္းယင္းသေဖၤာပါလာေရ လူတိထဲကတေယာက္လို႔ဆိုေက မင္းဇာလုပ္ဖို႔လဲ” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို မိန္းႂကည့္ပါေရ။ အဥၨၩန က ဇာႁပန္ေႁပာေရလဲဆိုေက “ေမာင္ေမာင္ ရီကူးနိန္ဖို႔ပါပါ” လို႔ ႁပန္ေႁပာပါေရ။ “ေကာင္းဗၽာယ္၊ မင္းရီကူးခၽင္ပိုင္ကူးနိန္၊ အသက္ကယ္ေလာင္းလည္းတစင္းလည္းႁမင္လည္းမႁမင္ရေကဝါ မင္းဆက္လို႔ ကူးနိန္ဖို႔သိလား” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က ထပ္မိန္းပါေရ။ ယင္းသူက “ကူးနိန္ပါဖို႔သိ” လို႔ႁပန္ေႁပာပါေရ။ ေယေက “ဇာႁဖစ္လို႔လဲ” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က ထပ္မိန္းပါေရ။ ေယခါ အဥၨၩန တိန္းလားခပါေရ။

ကြၽန္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါေရ။ ေႁခာက္ႏွစ္သားေခၽတေယာက္အတြက္ မိန္းခြန္းက တစိေခၽေလာက္ ေႁဖဖို႔ ခဲယၪ္းေရ ဆိုစြာကိုပါ။ဘေဇာင္ပင္ဆိုစီ။ အဥၨၩန ေႁဖေရအေႁဖတိကို ကြၽန္ေတာ္ ကေကာင္းေကၽနပ္၊ ပီတိႁဖစ္မိပါေရ။ ဇာႁဖစ္လို႔လဲဆိုေက ယင္းခၽင့္ေရ လူသားအမွန္စိတ္ဓါတ္ပါ။ ကမ္းမႁမင္၊ လမ္းမႁမင္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခၽက္ မဟိေခၽာင္ပိုင္ႁဖစ္နိန္ပါတ္စီ။ ကြၽန္ေတာ္ရို႔၏ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဇြဲမေလွ်ာ့ပဲ ကူးခပ္နိန္ရဖို႔စြာေရ လူသားအမွန္စိတ္ဓါတ္ပါ။ ယင္းအခၽိန္၊ ယင္းအေႁခအေနမွာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရ တခုတည္းေသာ ႄကိဳးပမ္းမႈလည္းႁဖစ္နိန္လို႔ပါ။အဥၨၩန အေႁဖအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေပၽာ္ပါေရ။

ေအာက္မိႁဖစ္ေကလည္း

ႏွင္းခဲတိ ဖေဖြးႁဖဴ
ခၽီကာဂို ေဆာင္းတြင္း
ခၽမ္းယက္ပင္း ခၽမ္းေရႂကားက
လြမ္းယက္ပင္းလည္း လြမ္း။ ။

အိမ္ကိုလည္းလြမ္း
ရြာကိုလည္းလြမ္း
အမိအဖကိုလည္း ေအာက္မိ
အဖိုးအေဘာင္ကိုလည္း ေအာက္မိ
ကြၽဲေကၽာင္းဖက္သူငယ္ခၽင္းတိကိုလည္း ေအာက္မိ
ရီတတီေခၽႄကိဳက္ဖူးခေရ
ေကာင္မေခၽကိုလည္း ေအာက္မိ။ ။

ဇာခါရာတေခါက္
ႁပန္လို႔ေရာက္လီဖို႔လ
ဲေတြးလို႔လည္းမပိုင္
စၪ္းစားလို႔လည္း မႏိုင္ဗၽာယ္
ငါ့ရြာစြာ ငါ့ရြာကားမဟုတ္။
ငါ့ႁပည္စြာ ငါ့ႁပည္ကားမဟုတ္။ ။

မဂၤလာပါ ေဒါက္တာကိန္း

ေအနိသည္ ေဒါက္တာ မာတိန္လူသာကိန္း ဂၽဴနီယာနိ ႁဖစ္ပါသည္။ ေဒါက္တာ ကိန္းအား ၁၉၂၉ ခုႏွစ္၊ ဂၽန္နဝါရီလ ၁၅ ရက္နိတြင္ ဖြါးႁမင္ခႃပီး ၁၉၆၈ခုႏွစ္၊ ေအပရယ္လ ၄ ရက္နိတြင္ လုပ္ႄကံခံရကာ ကြယ္လြန္အနစၥေရာက္လားခပါသည္။ ေဒါက္တာကိန္း၏ ခႏျြာကိုယ္ ကြယ္ေပၽာက္လားေသာ္လည္း သူ၏ အိမ္မက္မၽား၊ သူ၏ စိတ္ဝိၪာဏ္မၽားမွာ ကမBာ့လူသားမၽားအားလံုး၏ ႏွလံုးသားမၽားထဲတြင္ အစၪ္ထာဝရ ကိန္းဝပ္နိန္ကတ္မည္သာႁဖစ္ပါသည္။

မဟတၲမဂႏၵီ၏ မြီးနိအခါသမယတြင္ ကြၽန္ေတာ္ရြီးဖူးပါသည္။ သူရို႔သည္ တႄကိမ္တခါသာမြီးဖြါးႃပီး သီဆံုးမႈမဟိေသာလူသားမၽားႁဖစ္ႂကပါသည္။

ေဒါက္တာမာတိန္လူသာကိန္း၏ ေႁပာစကားမၽားစြာကို အသံသြင္းတိတ္ေခြမၽားထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္နားေထာင္ဖူးပါသည္။ သူ႔ေႁပာစကားမၽား၊ မိန့္ခြန္းမၽားထဲမွ မွတ္သားဖြယ္ရာအခၽိဳ႔ကို ေနာက္နိမၽားတြင္ အလွ်ၪ္းသင့္သလို ကြၽန္ေတာ္ရြီးသားေဖၚႁပလားမည္ႁဖစ္ပါသည္။

အႄကီးကၽယ္ဆံုး၊ အေတာက္ပဆံုးႏွင့္ လူသားအဆန္ဆံုးေသာ အိမ္မက္မၽားကို မက္ကာ အမွန္လည္း အေကာင္အထည္ေဖၚလားႏိုင္ခသည့္ ေဒါက္တာကိန္းအား ကြၽန္ေတာ္ရို႔အားလံုး ေလးစားစြာဂုဏ္ႁပဳပါ၏။ ။

Picture: http://jean9fhunter.files.wordpress.com/2009/01/mlk2.jpg

သမိုင္း ႏွင့္ အနာဂါတ္

သမိုင္းထဲမွ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ ရယူႏိုင္စရာအႁခင္းအရာႏွစ္ရပ္ဟိပါသည္။ တစ္ခုမွာ ‘ေနာင္တ’ ႁဖစ္၍ ေနာက္တခုမွာ ‘သင္ခန္းစာ’ ႁဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ႁပဳလုပ္မိဖူးေသာ အမွားမၽား၊ မႁပဳလုပ္သင့္သည္ကို ႁပဳလုပ္မိခမႈမၽား၊ ႁပဳလုပ္သင့္သည္မၽားကို မႁပဳလုပ္ခမႈမၽား အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ ေနာင္တ ရစရာအႁဖစ္မၽိဳးႄကံဳႂကရပါသည္။ ေနာင္တ ရႁခင္းသည္ ေကာင္းပါသည္။ ဘေဇာင္ေႂကာင့္ဆိုေသာ္ ထို ေနာင္တ သည္ သင္ခန္းစာ အႁဖစ္သို႔ ကူးေႁပာင္းကာ အနာဂါတ္တြင္ အမွားအယြင္းနည္းပါးစြာႏွင့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူမၽား၊ ႁပဳသင့္သည္ကို အခၽိန္မွီမွီ ႁပဳသူမၽား၊ မႁပဳလုပ္သင့္သည္မၽားကို သတိရွိရွိႁဖင့္ ေသွ်ာင္သွ်ားသူမၽားႁဖစ္လာႏိုင္ေသာေႂကာင့္ႁဖစ္ပါသည္။ သင္ခန္းစာ ထဲတြင္ ေကာင္းေသာသင္ခန္းစာလည္းရွိႏိုင္ပါသည္။ ၪပမာ ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္မၽားအတြက္ ေကာင္းေသာရလဒ္မၽားရရွိကာ ထိုလုပ္ရပ္မၽားကိုပင္ ထပ္၍လုပ္ေဆာင္ရမည္ ဆိုေသာ သင္ခန္းစာမၽိဳး။ ပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ ဆိုေသာ သင္ခန္းစာမၽိဳး။ ေကာင္းေသာအမြီႁဖစ္၍ (မေပၽာက္မပၽက္ေစရန္) မၽိဳးဆက္သစ္မၽားသို႔ လက္ဆင့္ကမ္းရမည္ ဆိုေသာ သင္ခန္းစာမၽိဳး။

ေနာက္တခၽက္မွာ အတိတ္သမိုင္းမွ မွားယြင္းေသာလုပ္ရပ္မၽားအတြက္ ေနာင္တရနိန္ႁခင္းႁဖင့္သာ ကြၽန္ေတာ္ရို႔ အခၽိန္မကုန္သင့္ပါ။ ထိုေနာင္တမၽားကို သင္ခန္းစာ အႁဖစ္သို႔ ကူးေႁပာင္းယူကာ ႁပန္လည္တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါက အယင္ကထက္ ပိုမို လွပ သစ္လြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂါတ္ကို ပိုင္ဆိုင္စရာ အေႂကာင္းရပ္မၽား မၽားစြာဟိပါသည္။ တခၽိန္တည္းမွာပင္ အတိတ္တြင္ႁပဳလုပ္ဖူးသည့္ မွန္ကန္၊ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ရပ္မၽားအတြက္ ေကၽနပ္ႏွစ္သိမ့္ ဂုဏ္ယူကာ အခၽိန္ႁဖဳန္းမနိန္သင့္ပါေခၽ။ ထို မွန္ကန္၊ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ရပ္မၽားကို ပို၍ မွန္ကန္၊ ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊ အေကာင္းဆံုး၊ အမွန္ကန္ဆံုး လုပ္ရပ္မၽားႁဖစ္လာေအာင္ ပိုမို ႄကိဳးစားသင့္ပါသည္။ ပိုမို လုပ္ေဆာင္သင့္ပါသည္။ ေယမွသာ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ ႏွင့္ အနာဂါတ္ အားလံုးတြင္ မိမိတစ္ၪီးတည္းအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း မိမိ၏ မိသားစုအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဆြီေလးပါး၊ မၽိဳးေလးပါးရို႔ အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ တိုင္းႁပည္ႏွင့္ လူမၽိဳးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း ပိုမိုတိုးတက္၍၊ သင့္ေတာ္မွန္ကန္ကာ ဟန္ခၽက္ညီေသာ စိတ္နိန္သဘာဝ၊ ကိုယ္နိန္သဘာဝမၽားကို ရရွိပိုင္ဆိုင္၊ ဖန္တည္းႏိုင္ႂကမည္ႁဖစ္ပါသည္။

အတၲ၊ ပရ ႏွစ္လီ ဟန္ခၽက္ညီေသာ အနာဂါတ္ကို ဖန္တည္း တည္ေဆာက္ႏိုင္ကတ္ပါစီ။

အလင္းယိုင္ေရခါ

ေအခၽင့္ေရ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခၽီကာဂိုႈမိဳ့ထဲက ရိုက္ယူလာေရ ဓါတ္ပံုပါ။ခရိုက္စတယ္လ္ ဖန္လံုးအိမ္ထဲမွာ ႁမင္ရေရ ခၽီကာဂိုက အေဆာက္အၪီတိ၏ ႁမင္ကြင္းပါ။အလင္းယိုင္ေရခါ ပံုရိပ္တိပါ လိုက္လို့ယိုင္တတ္ေတသဘာဝဟိေရဆိုစြာကို ေအဓါတ္ပံုထဲမွာ ေလ့လာလို့ရပါေရ။ေယေကလည္း ယင္းႁမင္ကြင္းထဲက ပံုတိေရ ပံုရိပ္စစ္တိမဟုတ္ ဆိုစြာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ရို့ နားလည္ထားကတ္ရပါဖို့။ေကၽးဇူးတင္ပါေရ။

အသစ္စက္စက္ ရက္

မိုးထ ေရာင္နီသန္းဗၽာယ္

ငါရို႔တိအားလံုးအတြက္

အသစ္စက္စက္ ရက္တရက္။



ညဇာက ငိုထားေရ

ေမေမ႔မၽက္လံုးအိမ္

ရဲတြတ္နိန္ေရႂကားက

မၽက္ရည္တိ စို႔ နိန္တုန္း။

‘အားတင္းထားပါေမေမ’ လို႔

ေႁဖသိမ္႔ေရစကားရပ္က လြဲလို႔

တခုလည္းမတတ္ႏိုင္ေရသားတိကိုယ္စား

ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုပါယင့္။



န(နီ)ပူဒဏ္ေႂကာင့္

နီႄကံႄကံဆံပင္နန္႔ငါ့အစ္မ၊

ဝမ္းနည္းစရာတိ မၽားလြန္းေရခါ

ဇာကိုဝမ္းနည္းရဖို႔လဲမသိ လို႔

‘အကြၽန္ မငိုတတ္ေအာင္ေလ႔ကၽင့္ထားေရ’ လွတ္။



မေတာ္မတရား

ေစာ္ေစာ္ကားကား

အႏိုင္ကၽင့္ခံရတိုင္းမွာ

တက္ေခါက္ အံႄကိတ္ရဖန္မၽားလြန္းလို႔

ႃပံဳးလိုက္ေတခါဗင္

တင္းမာနိန္ေရမၽက္ေႂကာတိနန္႔

ငါ့ ပါပါ နန္႔ ငါ့အစ္ကို။



ေရာင္နီသန္းနိန္ေရ

အသစ္စက္စက္ ရက္တရက္ကို

ငါရို႔ ဘေဇာင္ ႄကိဳဖို႔ေရာင္။

ငါးႄကီးမၽားႏွင့္ ငါးငယ္မၽား

တခါက ငါးႄကီးအခၽိဳ႔ေရ “ေဒရီေအာက္၊ ရီထုထဲမွာေတာ့ေက ငါရို႔ အသွ်င္၊သခင္တိဗၽာယ္၊ ငါရို႔၏ႄကီးထြားသန္စြမ္းမႈကို တေယာက္လဲ့ေသာ့မလွန္ႏိုင္ကတ္” ဆိုဗၽာယ္ မာန္မာနအႄကီးအကၽယ္တက္နိန္ကတ္ပါေရလွတ္။ ေယႃပီးမွတခါ ယင္းငါးႄကီးတိေရ ငါးအငယ္ေခၽတိအနားကိုလာပနာ “မင္းရို႔အားလံုးငါရို႔ကို ေႂကာက္ကတ္ရစြာဗၽာယ္ ငါးေကာင္ေခၽတိေဝး၊ မင္းရို႔က အေကာင္းလည္းအငယ္ေခၽ၊ တိုက္လည္းမတိုက္ခိုက္ႏိုင္၊ ငါရို႔စိတ္ေပါက္ေကမင္းရို႔ကိုအလြယ့္ကာေခၽဖမ္းပလိုက္လို႔ရယင့္” ဆိုဗၽာယ္ဝါဝါႂကြားႂကြားေႁပာကတ္ပါေရလွတ္။
ငါးႄကီးတိယင္းစကားကိုေႁပာလို႔မႂကာခင္မွာပင္ ပိုက္သည္အခၽိဳ႔ေရ သူရို႔တပ္ဆင္လာေရ အကြင္းႄကီးႄကီးနန္႔ပိုက္အသစ္ကို ယင္းငါးႄကီးတိ၊ ငါးေခၽတိစုနိန္ကတ္ေတ ငါးကၽိဳင္နားမွာ လာပနာပိုက္ခၽပါေရလွတ္။ ယင္းပိုက္အသစ္က ပိုက္ကြက္တိေရ အကြက္ႄကီးတိဆိုေရခါ (တနားက ႂကြားဝါနိန္ခ ေရ) ငါးအႄကီးသန္တိအားလံုး ပိုက္ထဲမွာ ကၽလားခ ကတ္ႃပီးေက ငါးအငယ့္ေခၽတိကေတာ့ေက ပိုက္ကြက္ထဲကဝင္ပနာလားႏိုင္ေရအတြက္ ပိုက္မွာမကၽပဲ လြတ္ကၽန္ခ ကတ္ပါေရလွတ္။
တခါတလီမွာ အေရးမပါအရာမေရာက္မႈေရ ပိုလို႔လံုႃခံဳစီေရသေဖါဟိပါေရ။

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေရ ကၽီး

တခါက ကၽီးေခၽတေကာင္ေရ သူ၏ မဲနက္နိန္ေရ အမႊီးအေတာင္တိကို သေဖါမကၽခၽင္ပဲႁဖစ္ႁဖစ္ပနာ တႁခား လွပေရအမႊီးအေတာင္တိနန္႔အစားထိုးထိန္းကြပ္ႃပီးေက တႁခားငွက္တိ၏ အေလးထား၊ ေလးစားမႈတိကို ရေအာင္ယူဖို႔ ဆိုႃပီးေက စိတ္ကူးပါေရလွတ္။
“လူတိမွာေတာင္စကားပံုဟိေရမလား။ ‘လူမွာအဝတ္၊ ေတာင္းမွာအကြပ္’ ဆိုႃပီးေက။ ငါလည္း မဲညစ္နိန္ေရ ေဒအေတာင္တိေနရာမွာ လွပေတာက္ေႁပာင္ေရအမႊီးအေတာင္တိနန္႔အစားထိုးရဖို႔” ဆိုဆိုပနာ ယင္းကၽီးေခၽေရ ေဒါင္းအမႊီး၊ အေတာင္တိကို သူ႔ခႏ•ာကိုယ္မွာ တပ္ဆင္ႃပီးေက အႁခားငွက္တိထဲကို ဝ၀င့္ႂကႂကြားေခၽနန္႔ တိုးဝင္ပါလတ္ပါေရလွတ္။
ေယခါ တႁခားငွက္တိေရ ေဒါင္းေတာင္တိတပ္ဆင္ထားေရယင္းကၽီးေခၽကို ရိုေသေလးစား၊ အေလးထားဖို႔အစား ဝိုင္းပနာ ကိုက္ပလိုက္ကတ္၊ ဆိတ္ပလိုက္ကတ္စြာေရ ေနာက္ဆံုးမွာ ငွက္တိႂကားထဲက ယင္းကၽီးေခၽထြက္ႃပီးဖို႔ ကၽပါေရလွတ္။ ေယဒင္မွမက၊ ယင္းကၽီးေခၽ သူရို႔ကၽီးတိအထဲကို ႁပန္လားေရအခါမွာလည္း တႁခားကၽီးတိက “အဝိုင္း ကၽီးယုတ္၊ ညဇာက မင္းေရ ငါရို႔တိထက္ ႄကီးကၽယ္ေရအတြက္ ငါရို႔နန္႔မတန္၊ ေဒနိမင္းေရ ငါရို႔တိထက္ နိမ့္ကၽသိမ္ဖၽင္းေရအတြက္ ငါရို႔ဘားကိုမလာေက့” ဆိုဆို ပနာ ယင္းကၽီးေခၽ ကၽီးအုပ္ထဲသို႔ဝင္ဖို႔စြာကို ဝိုင္းပနာ ကန္႔ကြက္ကတ္ပါေရလွတ္။
ဟန္ေဆာင္မႈတိ၊ ဖုန္းကြယ္မႈတိ ဆိုစြာေရ တခါလည္းတာရွည္လည္းမခံ၊ လူသူအေပါင္း၏စစ္မွန္ေရ ေလးစားမႈကိုလည္း တခါလည္းမရႏိုင္ပါ။ အဝတ္အေဆာင္ေတာက္ေႁပာင္တိုင္း လူေကာင္းလို႔မေႁပာႏိုင္ပါ။

ဆရာႄကီး

ငွက္ေရာင္းဆိုင္ထဲသို႔ လူတေယာက္ဝင္ပါလတ္သည္။
“ေဒကၽီးေခၽဇာေလာက္ပါေလမသိ”
“ႏွစ္ရာပါ။ ေဒအေကာင္ ဘာသာစကား ႏွစ္မၽိဳးေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
“ေအာ္ ဟုတ္လာ၊ ေဒဖက္ကအေကာင္ဝါ ေယေဂ”
“သံုးရာပါ၊ ယင္းအေကာင္က ဘာသာစကား သံုး မၽိဳးေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
“အူး ကေကာင္းေတာ္ေရမလားေယ၊ တတိယအေကာင္ဝါေယေဂ”
“ယင္းအေကာင္ ဆိုေက ေလးရာပီးရပါဖို႔၊ သူက ေလး ဘာသာ ေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
ေနာက္ဆံုးႃခိဳင့္ထဲက ကၽီးအတြက္ စၽီးႏႈန္း ေဒၚလာ ၅၀ဝ ႁဖစ္ေႂကာင္း စာကတ္ထားစြာကို တြိလိုက္ရသည္။
“အာ - - ေဒအေကာင္က ကေကာင္းစၽီးႄကီးေရဂါေယေဂ၊ ဇာ ႏွစ္ဘာသာပင္တတ္ေလ”
“ယင္းအေကာင္ ေရာက္လာေရနိကပင္ လီလည္းမခြၽန္၊ စကားလည္းတခြန္းလည္းမေႁပာပါသိ။ စားေရ၊ အိပ္ေတ။ စားေရ၊ အိပ္ေတ။ ဇာပိုင္လဲေတာ့မသိပါ။ ေယေဂလည္း ေဒ ကၽန္ေရ ဘာသာအမၽိဳးမၽိဳးတတ္ေတ အေကာင္တိအားလံုးက သူ႔ကို ‘ဆရာႄကီး’ လို႔ နိစိုၪ္ ေခၚကတ္ပါေရ”

ေခါက္ခၽိဳး

ကြၽန္းက ေမာင္လွစိန္ ႃမိဳ႔သို႔ေရာက္ပါလတ္သည္။ရြာကလူတိ အားလံုးက ႃမိဳ႔မွာ စၽီးဝယ္ေက ေခါက္ခၽိဳးႁပတ္လို႔ဝယ္ဖို႔ မွာလိုက္ကတ္သည္။
“ ေဒအကၽၤီဇာေလာက္ပါေလမသိ”
“ ေလးရာ ပါ”
“ ႏွစ္ရာနန္႔မရလား အကို”အေရာင္းသယ္ က တေခါက္ စၪ္းစားလိုက္သည္။ ႏွစ္ရာ ဆိုလွ်င္လည္း အႁမတ္က မဆိုးသိ။ ခရီးဝီးက လာေရလူတိကိုလည္းအားနာသည္။ ထိုေႂကာင့္
“ယူလီ အကို၊ ပီးလိုက္ေမ”
“တ ရာနန္႔ မရလားေယေဂ”
“ေယာ္ အကို႔ကိုအားနာလို႔ ေလးရာတန္ကို ႏွစ္ရာ နန္႔ပီးထားဗၽာ အရာ ေလးသြ တရာနန္႔ႁပတ္နီသိေရ၊ အလကားယူလီ ကိုး”
“ ႏွစ္လံုးမရလားေယေဂ”

ရတနာ

ရတနာဆိုသည္မွာအဘယ္နည္း။ႁမန္မာမႃနယ္ပယ္၌ ရတနာ အမၽိဳး မၽိဳးရွိပါသည္။ ဆို-ကပါစို့။ ရတနာ သံုးပါး။ သားသမီးရတနာ။ ေရႊေငြ ေကၽာက္သံပတၲႁမားရတနာ၊ ဆင္ ႁမင္း ရတနာ စသည္ႁဖင့္ အေႁခအေနႏွင့္ အခၽိန္အခါအလိုက္ ကြဲႁပားႁခားနားစြာ တန္ဖိုးထား သတ္မွတ္၊ ေႁပာဆို၊ သံုးႏႃန္းေလ့ရွိ-ကပါသည္။ကြၽန္ေတာ္သည္ အေႁခအေနေပးလွ်င္ေပးသလို ဆရာေတာ္အသွ်င္သူႁမတ္တို့၏ တရားေတာ္မၽားကို နာ-ကားေလ့ရွိပါသည္။ အထူးသႁဖင့္ အသွ်င္ၫာဏိႆရ၏တရားေတာ္မၽား။ အသွ်င္ဘုရား၏ တစ္ခုေသာတရားေခြထဲ၌ ရတနာ ဟူသည္မွာအဘယ္နည္း။ ‘ရတနာ’ ဟူေသာ ေဝါဟာရထဲ၌ မည္သည့္အႁခင္းအရာမၽား ကိန္းဝပ္ပါဝင္ေနသနည္း။ ဌိုထိုေသာ ေမးခြန္းမၽားကို ေႁဖ-ကားႏိုင္ရန္အလို့ငွါ ႁမတ္စြာဘုရားသခင္၏ တရားေတာ္မၽားကို အေႁခႁပဳလွ်က္ ရတနာ ၏ ဂုဏ္သတၲိေႁခာက္မၽိဳးကို အသွ်င္ၫာဏိႆရ၏တရားေတာ္ထဲ၌ ေအာက္ပါအတိုင္းေဟာႁပေတာ္မူပါသည္။(၁) ရတနာတို့မည္သည္ ဆန္း-ကယ္ေသာသေဘာရွိသည္။(၂) ရတနာ(အစစ္အမွန္) ကို အတုႁပဳလုပ္ယူ၍မရ။(၃) ရတနာတို့မည္သည္ ေတြ့ရခဲ၊ ႁမင္ရခဲ၏။
(၄) ရတနာ ဟူသည္ ႁမတ္ႏိုးဖြယ္ရာႁဖစ္၏။
(၅) ရတနာ တို့၏ တန္ဘိုးသည္ ႄကီးမား၏။
(၆) ရတနာ ကို အထက္တန္းကၽသူတို့သာလွ်င္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္၏။မိမိမွတ္သား နာယူဘူးသည္မၽားထဲမွ အႁခင္းအရာေလးတစ္ခုကို ဗဟုသုတအလို့ငွါ

ႁပန္လည္မွ်ေဝႁခင္းသာႁဖစ္ပါသည္။ စစ္မွန္ေသာရတနာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္-ကပါေစ ဟု ဆုမြန္ေႁခြလွ်က္။ ။