ေဒနိမိုးထဖက္ ကြၽန္ေတာ္နန္႔ ကြၽန္ေတာ့သားႄကီး အဥၨၩန စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အတူတူဖတ္ႁဖစ္ကတ္ပါေရ။ စာအုပ္က တိုက္တန္းႏိုက္ သေဖၤာကို ယင္းသေဖၤာႁမုပ္လားေရေနရာမွာ ႁပန္လို႔ရွာဖြီမႈ၊ တြိဟိမႈနန္႔ ယင္းခၽင့္တိနန္႔ပါက္သက္လို႔ တႁခားအႁမင္ေခၽတိကို ရြီးထားေရစာအုပ္ေခၽတအုပ္ပါ။
စာအုပ္ကိုဖတ္အႃပီးမွာ အဥၨၩန ကို ကြၽန္ေတာ္မိန္းခြန္းေခၽတခုမိန္းႂကည့္ပါေရ။ “သေဖၤာႁမုပ္ေတအခၽိန္မွာ မင္းယင္းသေဖၤာပါလာေရ လူတိထဲကတေယာက္လို႔ဆိုေက မင္းဇာလုပ္ဖို႔လဲ” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို မိန္းႂကည့္ပါေရ။ အဥၨၩန က ဇာႁပန္ေႁပာေရလဲဆိုေက “ေမာင္ေမာင္ ရီကူးနိန္ဖို႔ပါပါ” လို႔ ႁပန္ေႁပာပါေရ။ “ေကာင္းဗၽာယ္၊ မင္းရီကူးခၽင္ပိုင္ကူးနိန္၊ အသက္ကယ္ေလာင္းလည္းတစင္းလည္းႁမင္လည္းမႁမင္ရေကဝါ မင္းဆက္လို႔ ကူးနိန္ဖို႔သိလား” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က ထပ္မိန္းပါေရ။ ယင္းသူက “ကူးနိန္ပါဖို႔သိ” လို႔ႁပန္ေႁပာပါေရ။ ေယေက “ဇာႁဖစ္လို႔လဲ” ဆိုႃပီးေက ကြၽန္ေတာ္က ထပ္မိန္းပါေရ။ ေယခါ အဥၨၩန တိန္းလားခပါေရ။
ကြၽန္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါေရ။ ေႁခာက္ႏွစ္သားေခၽတေယာက္အတြက္ မိန္းခြန္းက တစိေခၽေလာက္ ေႁဖဖို႔ ခဲယၪ္းေရ ဆိုစြာကိုပါ။ဘေဇာင္ပင္ဆိုစီ။ အဥၨၩန ေႁဖေရအေႁဖတိကို ကြၽန္ေတာ္ ကေကာင္းေကၽနပ္၊ ပီတိႁဖစ္မိပါေရ။ ဇာႁဖစ္လို႔လဲဆိုေက ယင္းခၽင့္ေရ လူသားအမွန္စိတ္ဓါတ္ပါ။ ကမ္းမႁမင္၊ လမ္းမႁမင္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခၽက္ မဟိေခၽာင္ပိုင္ႁဖစ္နိန္ပါတ္စီ။ ကြၽန္ေတာ္ရို႔၏ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဇြဲမေလွ်ာ့ပဲ ကူးခပ္နိန္ရဖို႔စြာေရ လူသားအမွန္စိတ္ဓါတ္ပါ။ ယင္းအခၽိန္၊ ယင္းအေႁခအေနမွာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရ တခုတည္းေသာ ႄကိဳးပမ္းမႈလည္းႁဖစ္နိန္လို႔ပါ။အဥၨၩန အေႁဖအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေပၽာ္ပါေရ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment