ဆရာႄကီး

ငွက္ေရာင္းဆိုင္ထဲသို႔ လူတေယာက္ဝင္ပါလတ္သည္။
“ေဒကၽီးေခၽဇာေလာက္ပါေလမသိ”
“ႏွစ္ရာပါ။ ေဒအေကာင္ ဘာသာစကား ႏွစ္မၽိဳးေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
“ေအာ္ ဟုတ္လာ၊ ေဒဖက္ကအေကာင္ဝါ ေယေဂ”
“သံုးရာပါ၊ ယင္းအေကာင္က ဘာသာစကား သံုး မၽိဳးေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
“အူး ကေကာင္းေတာ္ေရမလားေယ၊ တတိယအေကာင္ဝါေယေဂ”
“ယင္းအေကာင္ ဆိုေက ေလးရာပီးရပါဖို႔၊ သူက ေလး ဘာသာ ေႁပာဖို႔တတ္ပါေရ”
ေနာက္ဆံုးႃခိဳင့္ထဲက ကၽီးအတြက္ စၽီးႏႈန္း ေဒၚလာ ၅၀ဝ ႁဖစ္ေႂကာင္း စာကတ္ထားစြာကို တြိလိုက္ရသည္။
“အာ - - ေဒအေကာင္က ကေကာင္းစၽီးႄကီးေရဂါေယေဂ၊ ဇာ ႏွစ္ဘာသာပင္တတ္ေလ”
“ယင္းအေကာင္ ေရာက္လာေရနိကပင္ လီလည္းမခြၽန္၊ စကားလည္းတခြန္းလည္းမေႁပာပါသိ။ စားေရ၊ အိပ္ေတ။ စားေရ၊ အိပ္ေတ။ ဇာပိုင္လဲေတာ့မသိပါ။ ေယေဂလည္း ေဒ ကၽန္ေရ ဘာသာအမၽိဳးမၽိဳးတတ္ေတ အေကာင္တိအားလံုးက သူ႔ကို ‘ဆရာႄကီး’ လို႔ နိစိုၪ္ ေခၚကတ္ပါေရ”